INNGANGUR

Í fyrri rannsóknum á Veðurstofu Íslands hefur verið sýnt fram á notagildi smáskjálftaþyrpinga til kortlagningar á virkum sprungum og sprunguflötum Rognvaldsson/etal:1998,RognvaldssonHen1/etal:1998. Á Hengilssvæðinu hefur fjöldi brotflata verið kortlagður og hafa þeir ekki alltaf fallið að sprungustefnum sem sjást á yfirborði RognvaldssonHen1/etal:1998,www-sprungur:1999. Bent hefur verið á nauðsyn þess að athuga áreiðanleika þessara brotastefna með því að kanna kerfisbundið samræmi milli brotlausna einstakra skjálfta í skjálftaþyrpingum og sprungustefna sem metnar voru út frá innbyrðis staðsetningum skjálftanna Arnason/Rognvaldsson:1998. Einkum þykir áhugavert að kanna hvort aust-vestlægar sprungustefnur, sem upptakagreining smáskjálfta bendir til að sé að finna sums staðar á Hengilssvæði (Sigurður Th. Rögnvaldsson o.fl. 1998c, mynd 7), séu í samræmi við brotlausnir skjálftanna, en það hefur ekki verið gert áður.

Í mars 1998 var ákveðið að Veðurstofa Íslands og Orkustofnun tækju að sér fyrir Hitaveitu Reykjavíkur að vinna þannig úr nokkrum smáum skjálftahrinum á Hengilssvæði. Valdar skyldu 5-10 þyrpingar sem þegar hefðu verið endurstaðsettar með mikilli nákvæmni og brotlausnir skjálftanna reiknaðar að nýju, enda brotlausnir háðar staðsetningunni. Til að auðvelda þessa kerfisbundnu könnun þótti rétt að endurbæta gagnvirkan hugbúnað sem notaður er við upptakagreininguna, þannig að hann leitaði að og veldi brotfleti. Í því skyni var höfundur hugbúnaðarins fenginn frá Uppsalaháskóla til að endurbæta eldri hugbúnað sinn, en starfsfólk Veðurstofu Íslands og Orkustofnunar sáu um upptakagreiningu, útreikning brotlausna og túlkun nokkurra skjálftaþyrpinga.